برای حمل شتر مرغ از کامیون های اتاق دار با سقف استفاده میشود به صورتی که سر پرنده نیز داخل قرار گیرد و امکان دیدن بیرون را نداشته باشد.برای حمل جوجه ها نیز تا سن یک ماهگی میتوان از وانت نیسان با پوشش چادر استفاده کرد.چادر ماشین باید به صورتی باشد که پرنده ها از بیرون دیده نشوند ولی هوا به اندازه کافی در کف کامیون در جریان باشد.زیرا به خاطر استرس فراوان،جوجه ها ادرار کرده و در صورت نداشتن تهویه مناسب و طولانی بودن مسیر دچار گاز گرفتگی میشوند و تلفات ناشی از خفگی خواهند داشت.کف ماشین بهتر است چوبی باشد.ولی اگر کف کامیون فلزی بود حتما زیر پای پرنده هارو موکت یا خاک یا ماسه پهن کنید زیرا به خاطر لیز بودن کف ماشین ممکن است شکستگی پا یا کتف داشته باشید.نکته دیگر که در حمل باید دقت شود، تعداد پرنده است.اگر تعداد بیش از حد باشد تلفات جدی خواهد داشت.در نظر بگیرید هرچه قدر  که کف کامیون بزرگتر باشد باز پرنده ها در یک گوشه از کامیون تجمع میکنند و در صورت ترمز یا چرخش ممکن است روی هم ریخته و تلفات بدهند.پس نمیتوان با انتخاب ماشین بزرگتر پرنده بیشتر حمل کرد.برای همین معمولا از خاور یا ایسوزو برای حمل پرنده های بزرگ و وانت نیسان برای جوجه  استفاده میشود.پس دقت کنید اگر ماشین با کفی بزرگ تر انتخاب کردید باز امکان بار زدن تعداد بیشتر پرنده وجود ندارد.مگر این که با قفسه هایی فضای داخلی کامیون را تقسیم کنید.با تقسیم کردن فضا ،همه پرنده ها در یک محل تجمع نمیکنند و در نقاط مختلف پراکنده میشوند.