پرورش شترمرغ به عنوان منبع جدید تولید پروتئین و پوست توسط کشورهای توسعه یافته، حدود سه دهه قبل مورد توجه قرار گرفت . با توسعه بازار، توجه برخی ازکشورها که شرایط اقلیمی و زیست محیطی مناسبی برای پرورش این پرنده داشتند معطوف به این صنعت شد. کشورهای آفریقایی (زیست گاه طبیعی شترمرغ ) مانند آفریقای جنوبی، زیمبابوه، تانزانیا و بوتسوانا بیش از 65 درصد از سهم بازار تجاری فرآورده های این پرنده را در اختیار گرفتند، اما این کشورها به طور عمده فاقد فن اوری و دانش کافی در زمینه اصلاح نژاد، ژنتیک، تغذیه، بهداشت و... شترمرغ بودند. صنعت شترمرغ در کشور جمهوری اسلامی ایران از سال 1378 توسط بخش خصوصی با واردات تعدادی جوجه، بنیان گذاشته شد و در سال های بعد میزان واردات جوجه به حدود 18 هزار قطعه رسید تا سال 2012 بازار تولیدات طیور به یک بازار کاملاً توسعه یافته رقابتی و تجارتی تبدیل خواهد شد. شتر مرغ دارای محصولات فراوان و پر ارزش بوده و با داشتن راندمان اقتصادی بالا و سازگاری با شرایط نا مساعد بیابانی به شدت مورد توجه قرار گرفته است به گونه ای که بسیاری از صاحب نظران و کارشناسان از شتر مرغ به عنوان دام آینده در بسیاری از مناطق نام می برند. همچنین با توجه به توانایی این پرنده در خصوص استفاده از علوفه خشک نیازی به زمین کشاورزی و علوفه کاری سالیانه (مانندآنچه در مورد گاوداریها ی صنعتی مورد نیاز است) نیست و از زمینهای بایر و لم یزرع بیابانی هم در صورت هموار بودن می توان جهت پرورش شتر مرغ استفاده کرد. اساساً این حیوان مناطق نیمه خشک همراه علف زارهای کوتاه و پوشش گیاهی محدود را به مناطق مرطوب و بارانی با علفزارهای متراکم ترجیح می دهد. هزینه خوراک شتر مرغ یک ششم هزینه خوراک گاو حداقل 15 برابر گاو بازدهی گوشتی است. خصوصیاتی چون سرعت و تیراژ بالا در تولید مثل و ویژگیهای منحصر به فرد محصولات تولید شده و نیز سازگاری با شرایط سخت آب هوایی شتر مرغ را به حیوانی بسیار سودمند با راندمان بالا مبدل ساخته است و آنرا نسبت به سایر دامهای پرورشی کاملاً متمایز نموده است. پرورش شتر مرغ ساده کم خطر است. صنعت پرورش و تولید شتر مرغ دارای سه تولید اولیه یعنی گوشت. چرم و تخم جهت تزئینات و پر بوده که میتوان از ترکیبی متعادل از این سه نوع فراورده مجزا و جدای از هم سود جست. این سه نوع فرآورده، به هم مرتبط بوده به نحوی که تولید یکی از اینها دیگری را نیز شامل می شود و ترکیب آنها با همدیگر مشخص کننده وضعیت مالی این صنعت می باشد. گوشت شتر مرغ مجبور است جهت کسب سهمی در بازار مصرف با گوشتهای تولیدی از سایر دامها نظیر گاو. طیور و ماهی رقابت نماید. همچنین پرهای تولیدی توسط شتر مرغ می تواند یکی از منابع درآمد باشند. کیفیت پرها می تواند موید عملکرد مناسب در هنگان پرورش آنها باشند. دسته های پرها، روی بدن پرنده به میزان یک چهارم اینچ یا حدود شش میلیمتر در روز رشد می کنند.