در صورت توسعه پرورش شترمرغ این صنعت در بخش تولید ، اشتغال ، درآمد ، قیمت محصولات پروتئینی و بازار مصرف اثر خواهد گذاشت ولیکن هنوز مطالعات جامعی در زمینه بررسی اثرات توسعه این صنعت در زیربخش دام و طیور و کل بخش کشاورزی و سایر پیامدهای ضمنی این صنعت بر مناطق تولید صورت نگرفته است . شرایط متعددی در چگونگی توسعه این صنعت در استان های مختلف از جمله ، دسترسی به بازار، شرایط اقلیمی و زیست محیطی، آشنایی با روش های تولید و ... در استقرار واحدهای تولیدی در استان ها موثر می باشد. بررسی های مقدماتی نشان می دهد عملکرد واحدهای تولیدی در استان های مختلف به جهت تغییرات زیست محیطی و مدیریت مزارع متفاوت است . تجارت بی ن المللی محصولات دامی به سر عت در حال افزایش است و با خود مجموعه ای از تعهدات بین المللی و چارچوب های قانونی را به همراه دارد.
حصول اطمینان از دستیابی به نرخ رشد سریع در صنعت شترمرغ ، مستلزم تلاش ویژه برای حل مسائل مربوط به بازاریابی و فرآوری محصول در جهت تأمین نیازهای بازار است.
توسعه این صنعت نیازمند افزایش عملکرد و بهره وری تولید و انتقال گونه های جدید است ضمن اینکه دستیابی به بازارهای مصرف (داخلی و بین المللی) برای محصولات شترمرغ از اهمیت زیادی برخوردار است.
توسعه زیربناهای فیزیکی وتوان رقابت در سطح ملی و بین المللی مستلزم انجام تحقیقات در حوزه اصلاح نژاد، تغذیه، مدیریت، بازار و شناسایی و ارائه شیوه های مدرن تولیدی به تولیدکنندگان و ارائه رهنمود به آنها به منظور استفاده از شیوه های فنی مناسب، تغذیه، مدیریت و بازار است. افزایش تولید در سطح جهان ناشی از پیشرفتهای فنآوری و ناشی از دگرگونی های بازار جهانی و یا بر اثر سیاست های درازمدت پرداخت یارانه داخلی و حمایتی بوده است.
تغییرات تکنولوژیکی، ابداع و ارائه نوآوریهای جدید، اشاعه و کاربرد آنها به وسیله کشاورزان به طور مطلوبی در افزایش تولید موثر بوده و فرآیند کاربرد این نوآوری ها با انگیزه اقتصادی منطبق بوده است. کاربرد نوآوریهای جدید اغلب به سرمایه گذاری های جدید نیاز داشته و کشاورزان فقیر و کم سواد از وارد شدن به چنین فرآیندی که هیچ گاه متوقف نمی گردد ناتوان بوده و نتوانسته اند با سرعت کافی به این شیوه روی آورند و بعضاً از چرخه تولید حذف شده اند. رشد صنعت شترمرغ و رقابتی کردن تولید در چارچوب رشد و توسعه بخش کشاورزی از طرق زیر امکان پذیر است:
· تواناسازی و توصیه و کمک برای دستیابی به بازار وسیع تر.
· تداوم تولید از طریق استفاده از فناوری جدید و پیشرفت های علمی.
· تشویق از طریق گسترش خدمات ناشی از تقاضا و استفاده کارآمدتر از نهاده های مصرفی.
· تقویت ارتباط تولیدکنندگان با بازار فروش.
· تضمین کیفیت و مدیریت زنجیره عرضه.
· پایداری محیط زیست.
· بهداشت حیوانات برای حفظ بهره وری و جلوگیری از شیوع بیماری ها.
